Tespih ağır ağır dönüyordu eğri parmaklarının arasında,
Kadehinden yükselen duman duvarlara çarparken ,
Göz bebekleride nasibini alıyordu ...
Bilmem kaçıncı Elizabeth geldi aklına ,
Ve sayamadığı ıslaklıklar...
Her gün geçtiği ,
O dar sokağın adını ezberledi önce ...
Hiçbirşey ısıtmadı kır kahvesinden daha fazla kalbini ;
Ve yan komşunun yaşlanmış evinin o sıcak kokusu ,
Doldurdu ciğerlerini...
Kaçıncı dakikasıydı hayatının ,
Ve kaçıncı kalp ağrısı kimbilir ...
Her kadının adı bir sokak tabelasında yazıyordu artık..
Ve her aşk aynı kokuyordu...
Kaçıncı kez susuyordu kimbilir ,
Sondu, artık biliyordu..
0 Sek Raki:
Yorum Gönder