Kaç Kurtar

Yaşamak için yaşamak ... Zevkleri bir köşeye attık... Kordonu kopmamış yetim bebeye bağırıyorum koş kurtar kendini...
Uçurtmasının ipine boğazını bağlamışlara sesleniyorum, kaç kurtar kendini çocuk... Öyle saf değil şimdi ; soruyor insan
büyüdükte sanki noldu ? İlk tekmen ilk günahın belkide en masum anne karnına .. Kaç kurtar kendini doğma , kimbilir kimleri
tekmeleyeceksin , hangi günahlara gireceksin, hemde sırf yaşamak için... Unut zevkleri, arada bir onlar; kısa film araları gibi...

Kullanılmışlık ...

Seni mi özledim , yoksa acılarım mı hırçınlaştı emin değilim ... O yüzden pek yakın
olma bana , geçmişi kullanıp sığınabilirim sol yanına... Oysa sana ait değilim ,
yada başkasına ; hiç olmadım... Bilirsin yavru kedi suratı gibidir vicdanım ,
bir aslan suratından çıkma gururuma kıyasla.. Yine de pek yaklaşma bana , pek iyi
hissetmiyorum ; yatacak bir beden arıyorum yanıbaşımda... Öyle değil tabi ,
pek memnun kalacaksın, yüzeyselliği ergenlikte bırakmışlığım var...Vicdanım sızlayacak,
ama kimse bilmeyecek ,ben seni diye düşünürken kullanılmışlığımı ... İki kişilik bir
oyun bu, ne kazanan var ne kaybeden ...

MeclupCash

Aniden...

Zamansız olmalı bazen, bir yaz yağmuru gibi beklenmedik; güneşin altında dans etmeli damlalar... Zamansız olmalı , bir yaprağın baharda ölüşü, süzülüşü gibi ; yeşilin içinde sarı parlamalı... Zamansız gelmeli aşk , gidiyorumun içine kalmalımıyımları sokmalı .. Ve öyle bir gelmeli ki , orta çağ ordularının ayak sesleriyle ; zafer çığlıklarıyla...  Ve öyle bir kadın gelmeli ki , kral olabilmeyi arzulamalı erkek ve daha iyi bir adam olmayı ... Aniden olmalı herşey ; zamansız bir ölüm gibi çökmelisin üste , çekip atamamalısın !

Çiçek Abbas

"Çiçek Abbas" fon müziği gibi olmalı hayat; hızlanan bir melankoli...

... 9 ...

Giyotinler kesemez ya düşünceleri, urgan asamaz ya ruhu ; sığındım bir şapkanın altına...

Tanrısal Sanrılar ...

Gözlerini kısan görme çabasıyken,
Lanet etti miyoba ve bir intikam satırında unuttuğu kalın kenarlı camlarına...
Tanrıyı düşündü biran ,
Ne zamandır görmüyordu o da kimbilir...
Kim daha çok inanıyordu ?
Kim daha çoğunu kaçırıyordu ?
İnanmalıydı tanrı; görmeden...

Tanrısal Sanrılar

1 Saat...

Günde 1 saatte olsa kurtulmalı insan üstünde ki kıyafetlerden... Bir kuru temizlemeciye bırakmalı bedenini, sokaklara karışmalı sonra çırılçıplak... Zift kokan caddelere ruhunun izlerini bırakmalı ayak kıvamında... Toplumla bağlarını koparmalı insan, 1 saatçikte olsa... Dönüp dolaşan düşüncelerine hafıza kayıpları yaşatmalı , kürkçü dükkanına dönmemeli en aciz hayalleri... 1 saatte olsa emanetçiye bırakmalı , kuru temizlemeciye bıraktığı bedenin artıklarını ; arzuyu , bedensel ihtiyaçları... Çıkmalı insan kelimelerden , insan oldugunu bilmemeli ; özgürlüğü tatmalı .. 1 saatte olsa hayvansal olarak yaşamalı içgüdülerini... Zincirlememeli tutkularını , boynuna tasmalar takmamalı ... Günde 1 saatte olsa öpüşmeli insan, dudaklarını boyacıya bırakıp... 1 saatte olsa sevişmeli tenini eskiciye teslim edip... Ve insan 1 saatte olsa ölmeli aslında , dününü mezarcıya teslim edip....