Bir gün ölecegini bilmek kadar rahatlatici bir sey var mi acaba dünyada. Bütün acilarindan, mutluluklarindan, seni sen yapan bütün o duygulardan; daha dogrusu seni sen olmaya zorlayan bütün herseyden arindigin gün olacak. Ömrün boyunca o pesinden kostugun özgürlük duygusu, kafandan atamadigin ucma düsüncesi, icinde hissettigin ama anlamlandiramadigin evrenle bir olma hissi; hepsi bir anda dolacak icine ve tabi icin artik olmayacak icinde. Belki de herseyi tersine cevirmektir ihtiyacimiz olan, disini icine ve icini disina. Daha cok ölüp daha az yasamaliyizdir belki. Hem ne demisler cok düsen cok acir, cok aciyan cok güler, cok gülen cok sever ve cok seven daha cok vardir heryerde.
Bir gün ölmek üzere sevdim seni,
Milyonlarca yillik tarihe inat,
Hic yasanmamis gibi,
Bir gün ölmek üzere sevdim seni,
Bütün günahlara inat,
Ruhundan öper gibi. .
