Sahte

Seni seviyorum ; inan bana sevseydim söylemesi hiç bu kadar kolay olmazdı . . .
Sek rakı içen birinin iki bardağı gibiyiz birinde su birinde rakı ; kavuştuğumuz tek yer yolculuğumuzun sonu olacak.
Hep yarım kalışlarımız var  ,  bir türlü 4 e tamamlayamamışlıklarımız .
Birine yada birşeye çok inanmak onu sahteleştiriyor ya ; Tanrı'ya çok inanınca sahte olduğuna kanaat getiriyorum.
Oysa onun istediği de bu ; bütün dünyevi inançlarımın hepsinden vazgeçip ona yönlendirmem. .  Olacak mı ; olabilir.
İki kişi yaşıyoruz şu hayatı ; seslendirdiklerimiz Dünya'ya kalıyor . Peki ya seslendirmediklerimiz ? Ben öldüğümde seslendireceklerim ölecekse aslında ölen ben olmayacağım . Bu sadece benim Dünya boyutları için küçültülmüş bir projeksiyonum . Her dağın görünmeyen bir tarafı vardır ya ; o dağın olmayan tarafıyız . İçimde bastırdığım düşünceler insani olmaktan çok uzak ; çok ilkel , Tanrı-i .
Sonsuz döngüde bir metamorfoz ; ya bir kelebek gibi Tanrı bizi kozaları olarak kullanıyorsa ? İşte burada farkındalık devreye giriyor ; ki o kadar çok oyalayıcı unsur var ki .. Güzel bir manzara , güzel bir karşı cins ve türlü türlü toplumsal şeyler ; farkında olmak çok zor . İşin bir de şöyle enteresan yanı var ; ya Tanrı farkında değilse.. Ya Tanrı olduğunu bilmiyorsa ? Aslında sonsuz katsayıda herşeyin bir yaratıcısı olmalı ; yani Tanrı'nın da .
İçinizde büyüyen katile hiç ses verdiniz mi ! ?  Evet , hergün veriyorum.
Ve ilk resmi cinayetim sonuncusu olacak ; çünkü her ölüm bir intihardır aslında .