Açmaz bir sokağın,
En gebe gecelerinde
Karanfil soluyan
Ateş böcekleri gibiyim.
Aydınlatırken
En mahrem yerlerini,
Yatağın altına kaçıyor
Bütün günahlarım;
Karanlıktan korkan
Bir masal katili kıvamında.
Kim demiş ışık sesten hızlı diye,
Hele o kokun varken,
Benim için,
Hepsi körüklü tren,
Eminönü Samatya
Arası giden.
Hem yıllar,
Neden öğrenmedi
Emeklemeyi,
Bakir küçüklüğümden...
E tabi,
Ne gerek vardı,
Başka birinin sevdiğini,
Ranza tadında azat etmenin
Heyecanıyla koşmayı öğrenmek varken...
Sana koşmak,
Bana düşmekti aslında.
En kaldırım yaralar,
En büyük karalardı kalbimde.
Sen sokak lambalarıydın,
Bense karanlık..
Kusura bakma be,
İyi aldandık...
Image Source:https://www.deviantart.com/diesel-420/art/Lamplight-Symphony-144070611
