Paranoya , benim sahip olduğum birşey. Yok aslında sahip değilimde , bazı durumlarda edinebiliyorum.
Mesela buara paranoyaklaştım iyice. Ama sebebi yaşadıklarım..
Benim bünyemde sevgi çok birikmiş ise paranoyaklaşabilirim. Tabi bunun için karşı tarafın güvenimi epey bir sarsması lazım.
Bir kaç yalan ve güven sarsıntıları sonrası paranoyam azıyor. Herşeyin altında bişey aramaya başlıyorum. Yanlış anlaşılmasın aradığım şey aldatılmak yada başka bir şey değil...
Ama ne bileyim bir kıskançlık fırtınası kopuyor bende.
Gerçi sizi özlediğini size son 1 haftadır söylemeyen insan ayrıldığınızda bir başkasına söylüyorsa sanırım paranoyaklaşmakta haklısınızdır. ..
Evet çok nadiren biraz abartıyo olabilirim ama hiçbişeyi konuşamıyoruz ki. Hiçbişeyin cevabını bilmiyorum. Herşey bir soru işaretiyken nasıl bu paranoyaya sahip olmayayım...
Bu yaptığım normal mi yoksa oha mı ? (Bu soruya cevap isterim )
Ve benden bu kadar ben daha fazla çaba gösteremeyeceğim.
Artık topu attım... Seviyorsa geri gelir ve çaba gösterir , sevmiyorsa herşey kalır..
-Hergün birşey daha biter , giderek acı vermez biten şeyler... Kayıtsız bir mazi oluş başlar sıradan izler bırakır Tutkulu Aşklar Aldırma Deli Gönlüm, Giden gitsin sen şarkılar söyle içinden boşver.....-
