Bazen inancımı kaybediyorum; çok inançlı biri zaten değilim. Bahsettiğim dini inançlar değil ; tanrısal inançlar ya da kişisel inançlar. İçinde herkes gibi potansiyel bir katil bulunduran ben ne kadar insanları sevmesemde masum insanların katledilmesine pek göz yummak istemiyorum. 120 bin nüfusu olan bu şehirde 5 yıldır yaşıyorum ve 4 buçuk yıldır garsonluk yapıyorum. Sizin anlayacağınız bir çoğunu sima olarak tanıyorum. Hal böyle olunca en ufak bir suç olayı sizi rahatsız ediyor. Geçtiğimiz yıllarda 3 sarsıcı cinayet olayı yaşandı buralarda. Biri iki alt sokağımızda biri eskiden yaşadığımız evin karşı apartmanında ve sonuncusu da kız arkadaşımın arkadaşının evinin kapı komşusunda . Hem de bizim ki de ordayken. Ertesi gün haberlerden duydular. Bu anlattığım olay 3 gün önce oluyor. Diğer olaylardan biri de geçen sene olmuştu ve kısmen tanıdığım birisi 1. dereceden aile ferdini maalesef epey kanlı bi şekilde hakkı rahmetine göndermişti. Üç dört hafta etkisinden kurtulamamıştım ; o ara düşündüğüm tek şey insan kendi validesine kıyabiliyorsa başka kime kıyamazdı ki !
Neyse dedim ya insanları sevmiyorum , ve bu sevgisizlik her geçen gün çirkinleşiyor.
3 gün önce olan olayın detaylarını buranın yerel gazetesinden mümkün olduğunca takip etmeye çalışıyorum.
Ve yaklaşık 1 saat önce polisin yaptığı açıklama aynen şu :
"Bu katilin aramızda sokaklarda dolaşıp, rastgele kurban seçip öldürdüğünün aksini iddaa edecek herhangi bir ipucumuz yok."
Giriş katında yaşayan camdan bahçe kapısı olan bir insan olarak iyice rahatladım yani he.
Kendim için korkum yokta düşünsel krizlerim sevdiklerim söz konusu olunca arşa değiyor.
Nefs-i Müdafaam hoştur ;
Düşüncelerim kanlı,
Ellerim sarhoş,
Gözümde katilin,
Tabutu boştur...
