Insan en cok kendinde mi kaybolur,
Kaybolurmus...
Ucsuz özlemlerinde,
Suskun rüyalarinda..
Kaybolmamanin bi önemi var mi bilmiyorum ama kaybolmakta bi baska ...
Bazen üzülüyorum , tanrinin beni kandirmasinada kiziyorum... O kadar cok dünyevi zevk koymus ki dönüp kendine bakamiyorsun.. Rol yapmaktan baska bir care yok , isin kötüsü rol yaptigini bilmemek ..
He simdi bazi insanlar ben dünyevi zevklerden arindim kendimi tanri yoluna verdim diyecekte.. Tanri yoluda dünyevi aslanim. Dünyevi beyninle kicini rahata erdirmek icin dua ediyorsun..
Hepimiz korkagiz , ben dahil ..
Nietzsche olsaydim ; "Ben bu kulaklarin agzi degilim" derdim ki hala diyorum ..
Montaigne olsaydim ; " Mutluluk yoktur " derdim ; hala diyorum ...
Pollyana olsaydim ; " Aglardim " ; Aglamak güzeldir ; tik
Kafanin üstünde tasidigin zindanda kimbilir kac kisiyi öldürdün ,
Gögsünün üstünde tasidigindaysa kimbilir kac kisiye iskence ettin ?
Kac kurtar kendini...
