Yazamıyorum.. Ellerim değil yada düşüncelerim değil yazamayan.. Ruhum yazamıyor bu ara..
Heralde bu kadar yoğun adaptasyonlardan dolayı kendini biraz dinlenmeye çekti. Suskunluk güzel şey ama yazamamak o kadar güzel değilmiş. Beni rahatlatan tek şeyi bu ara yapamamak biraz enteresan gelmeye başladı.
Yatağa girmeden önce bu cümleleri yazılaştırayım dedim ama pek başarılı olamıyorum gibi geliyor .
Hani böyle bazen ot olursunuz yada ot gibi hissedersiniz. İşte yazmak konusunda bu ara öyleyim. Beynim boş. Belkide çok dolu . İkiside aynı hesap aslında. Çok aşırı yüklenme olunca hiçbiri üzerinde duramıyor ve buda hiçbirşey düşündüğü anlamına geliyor. He tabi istisnalar var ama onları yazamam. Onlar bana özel , çok özel.
Duygularımı anlatmak istersem şöyle anlatırım ;
Yarım bir mutluluk var üstümde,
Senden kalan ...
Yarım bir huzursuzluk var,
Geçmiş ,
Yada alışagelmişlikler..
Ama herşeyin dışında beni mutlu eden şeyler var. Aslında şey dediğime bakmayın ; insana şey diyebiliyorum bazen. Çünkü şey insandan daha değerli bir anlam taşıyor ; siz ne kadar kaba bulursanız bulun bu böyle.
Uzatmayayım ... Zaten uzatamamda. Bu yeteneğimi bu haftalık kaybettim..
Biz hayatı erteleyen mahlukatlar olarak uyku bizim için en dolu şey olsa gerek. Belkide hayatı sadece uykudayken dolu dolu yaşıyoruz.. Bunu sonra hatırlatırsanız detaylı olarak açıklarım.. Yada belki unuturum ve hepimiz cahil ama mutlu bir şekilde yaşarız..
Masallarda mutlu biter .. Bizde bir masal sayılırız öyleyse mutlu bitsin yada biz öyle sanalım..
