Gece indiği zaman,
Ateş yolcusunun kalbine,
Dumanlar çıkar,
Tanrının vapurundan..
Yeterince mavi değilsede,
Denizdir bu ; bir insan denizi ...
Ve bir dervişin gözleri,
Anlatmaya çalışır,
Boğulmakta,
Bir meseledir...
Yüzebilmek değildir yani ...
Boğulmayı bilmeyen,
Sevmeyi bilemez...
Ve susar Tanrılar...
Sevgide böyledir işte,
Önce Tanrılar
Sonra Tanrı...
Ve gece ,
İner kalbine...
