Libidonun Sarısı

Aslında herşey libidoyla başlar. Vücudunuz size o muhteşem hormon kokteylini sunduğunda hayır diyememe ihtimaliniz Tanrı'nın egosundan daha yüksektir.

Diyorum ya herşey aslında libidoyla başlar; bazen yeni bir iş, yeni  bir tatil ya da yeni bir sabah... 

Bu hikaye de böyle başladı işte... 

Anatomik saatim akreple yelkovana aldırmaksızın yemişti gazı ve gidiyordu çarpacagı duvara aldırmaksızın. Hayatta olan herşeyin bir sebebi vardır ya hani bu olayın da sebebi beni bloga yönlendirmek olabilir. Oysa bu kadar banal ve müstehcen bişeyin iyi bişeye vesile olacağını düşünmek düpedüz ahmaklık; neyse. Klavyede yazmak için harcadığım bilek enerjimi başka şeylere mi saklasam diye düşünmüyor değilim. O zehirli düşünceler hepimizde var o yüzden bırak yavşak yavşak sırıtmayı da hikayeye geri dönelim.

Anatomik saati bir kenara bırakırsak saat sabahın 8:25 iydi(evet benim için epey erken). Normalde bindiğim trende oturma alışkanlığım olmamasına rağmen oturmuştum ve olağanın aksine bir keko misali güneş gözlüğüm kapalı alana ihanet edercesine gözlerimdeydi. Hayat görevini yapmak zorunda olan bir robocop ve onu kimse durduramaz. Güneş gözlüğüme mi inat yoksa en sevdiği renge mi kabahat bilemem ama o şeffaf sarı kıyafetiyle burnumdan 10 cm uzakta duruverdi. Birşeye yakından bakmanın en kötü yanı bütününü görememenizdir; oysa ben bütün olmuştum en azından kısmen. Saniyeleri satırlara sığdırmak ne kadar güzel şey; sanki ömrüm uzuyor ve ben Cemal Süreya kıvamında güzelliklere sapıklaşıyorum..

İç güzellik ne kadar önemliyse iç çamaşırının güzelliği de o kadar önemli olabiliyor bazen ve hele ki sarının altında parlayan göz misaliyse. Ben ne dediğimi bi bilsem ! 

Sırt dekoltesinden gözüken turuncumsu bronz teninin üstünde ki o egzotik dövme de ne . Sol gözüm zaten sabit ama sağ gözüm yavaş yavaş aşağı yukarı kayıyor; en yukarı çıkıp o turuncu saçlarını gördükten sonra vücuduma pompalanan kanı yavaşlatmak adına en aşağı iniyorum; lanet olası hayat süprizleri seviyor  ve topuklu ayakkabılarının de desteğiyle o müthiş yuvarlağımsı seksiliği alan calfleri gözüme çarpıyor. Ve o iniyor trenden; bense yoluma devam ediyorum yüzünü görememiş olmanın şükrüyle. Günüm iş başında düşünsellerle geçiyor sayesinde.

Bu betimleme umarım onun obje olmadığını size iyi bir şekilde anlatıyordur; ruh ve beden bütündür. Ve bazen bedenin sunduğu görselin yanında ruhun yarattığı o enerji sizi alıp götürür. Bedensel içgüdüleriniz ruhsal enerji çekimiyle birlikte aynı yöne hareket ettiğinde kendinizi değişik bir boyutta bulursunuz.

Tabi siz bunları basite indirgeyip sadece seksüel sapıklık olarakta algılayabilirsiniz. Maalesef hayat siyah ve beyaz değil hatta sadece grinin 50 tonu da değil. Empati yeteneğiniz ne kadar gelişmişse renk yelpazeniz o kadar geniştir ve tat duygunuz evrimleşir.

Bugünlük libidoluyum yarın çok duygusal geri dönebilirim..

Son hızla giden bir motorsikletten indikten sonra garip bir depresyona girersiniz ya işte hayatımın temposuda buna sebep oluyor.

Sanki dünya ayaklarımın altında yavaşlıyor;

Tanrı sen en ironik varlık,

Çığ altında saklanıyor .. 

Hayatım boyunca o genel tatmin noktasına ulaşamayacağıma neredeyse eminim; buralara takılan anonim bir kişi güzel yorumuyla bana hitap etmişti ; Bir amaca bağlanmayan ruh, yolunu kaybeder; çünkü heryerde olmak hiçbir yerde olmamaktır. demişti tanıdığım melankolik bir adam yıllar önce.

Amaca bağlanmayan ruh kesinlikle bendim ve sanki bunu yıllar önce söylemiş melankolik adam da ben. Anonim kişiyle iletişim kuramadığım için cevabını öğrenemeyeceğim bir soru bu. 

İşte tatmin olamayacağımı bilmek beni aç bir hayvana çeviriyor ve hayatta herşeyi denemeye çalışıyorum. Tabi bu bazı noktalarda sınırları aşmaya zorlayabiliyor. Ki ben zaten sınırları hiç sevmem; arzularımın peşinden gitmeyi hep sevmişimdir ama esiri olmayı sevmedim. Her zaman ki gibi ipin üstünde kamasutra yapmaya çalışıyorum ama bu sefer biraz farklı; tek bir kişi yerine binbir ruhla ve eğer düşersem yere değil göğe çarpmak riskiyle. 

Bu garip yaradılışın ufak bir parçasını o müthiş sözleriyle betimleyen şarkı da size gelsin.

The Do  - A take away show 

We're breaking promises we thought we could keep

We trigger avalanches unknowingly, oh

We're not so different from convicts on the run

Freedom could kill us, but we'd rather go on

This is a journey and we wanna go far

They say we're selfish but this plane is on fire

We're breaking promises we wanted to keep

We trigger hurricanes unwillingly

It's our fault

When it all

Breaks into everyone's lives

Still we would do it again

Ne Farkeder?

"Bir sabah uyandim, yoktun ; arandim; yoktun..."

Evet gençler yüzyüzeyken konuşuruz kısmetse. .  . Yaş otuz olunca zaman kıymete biniyor. Eğer bişeyler yapabilme fırsatım varsa uykudan kısıyorum; eskiden olsa uyku haricinde bütün herşeyden kısardım.
En önemlisi insan Think'er lıktan çıkıp Do'er moduna girmeye başlıyor. En basit örneğiyle uçak bileti almadan önce kılı kırk yaran ben, geçen ay Antalya'da Otel tatilimi yaptıktan sonra bu haftasonu için Prag'a Road Trip ayarladım ve üstüne o da yetmezmiş gibi ay sonu İstanbul'a 5 günlük çıkarma yapacağım. Gün bugündür; değerlendirmek lazım.. Gerçi bazı kısıtlayıcılar mevcut; enerji ve para. Maalesef ikisinden biri suyunu çekince ya götü deviriyorum ya da pısıyorum bir köşeye...
Eskiden daha çok korkarken ölümden hiç takmazdım ölümsüz olmayı; bugünlerde ise daha az korkaren ölümden daha çok takıyorum kafayı ölümsüzlüğe. . .
Beş parmağın beşi birbirinden farklıyken; kaç farklı orgazm yaratmıştır Tanrı; Ruhumda deli sorular,
Beyni sığ olanlar herşeyi bacak arasında yargılar.
Tanrı istemeseydi, çokta sikimizde olmazdı aslında.. Polenleşirdik, romantik romantik... Dokunabilmek varken ruhuna o gizli otobanından sana çıkan sahil yolundan ve kalbime ferrari motoru hissi veren o kokun varken şah damarından bütün uzuvlarıma etki eden; ne farkeder.

"Bir sabah uyandim, yoktun ; arandim; yoktun..."

'Hala bulamıyorum bugününe vardım çoktan uyandım artık hiç istemiyorum'

Bugün arzu ettiğimiz şeyleri yarın arzu edeceğimizin garantisi yok.. Öyleyse 'Carpe Diem' bile değil hayat. Anı değil anlık arzularınızı yakalamak olay...

Ve Tanrı en ıslak gecelerde yarattı seni, 

İçini titreten yağmur damlalarının altında...

Yaz görmemiş sahil kasabası kadar,

Kendine sakladı seni.. 

Eli yordam oldu,

Seni bekledi hep,

Ölü yüreği..

Sustu bütün vücutlar

Bir çığlık yükseldi Tanrı katından,

Doğdu insan,

Oldu Tanrı orgazm.

Başkalaşıyor muyuz ?

Bir çok ortak noktamız olmasına rağmen öyle hissediyorum ki  A noktasından iki zıt yöne doğru eşit hızlarla yola çıkan arabaların belli süre sonra arasında oluşan mesafeyi soran matematik sorularının içinde ki arabalar gibiyiz.. Bir de üstüne dünya dönüyor; ya hoca hiç hesap etmişmiydin bunu! Yağan yağmuru ya da radyoda çalan o efkarlı şarkıyı ve kalbimde pompalanan o promil promil rakıyı..
Ömür akıp giderken senin bana sorduğun şeylere bak..
Başkalaşıyoruz diyorum ya; evet maalesef başkalaşıyoruz. Mesafeler ne kadar önemsiz olsa da; sen orada başka bir sistematik dünyanın esirisin ve bense bir başkasının. Farklı dilleri konuşmayı geçtim artık; farklı şarkılar dinleyip başka günlük konularda boğuluyoruz.
Beni yine buralara getiren, az önce tesadüfen dinlediğim dizi şarkısı 'Yalnız ölmeyeceğim değil mi' . Çukur dizisinin soundtracklerinden biriymiş kendisi. Sonra Çukur geldi aklıma; o kadar duymama rağmen izlememiş olduğum dizi. Kim bilir kaç son dakika haberini kaçırdım senin aklında şimşekler çaktıran ve kim bilir kaç yağmuru ıskaladım senin tenine bombalar atan... Bazen uzakta olmak o kadar çok şey farkettiriyor ki; anlamanı beklemiyorum. Zaten anlamak gidenlerin lanetidir; o yüzdendir ki yazanlar kalanlara oranla daha çok gidenlerdir.
Yalnız ölmeyeceğim değil mi ? Gereksiz bir soru ama şarkı güzel.
Bonus şarkı olarak size Melek Mosso'dan Aşk Bitermiş şarkısını armağan ediyorum. 10 dakika sonra işten çıkıp eve gideceğim o yüzden yazımı yavaş yavaş burada sonlandırıyorum.
Bir iki hafta içerisinde vakit bulursam size 8 yıl sonra tatil yapmanın  ve denize atlamanın uyandırdığı garip hisleri farklı metaforik orgazmlarla anlatacağım.

'Bir el cepte öbürü boşta....'

Kipirti

Icimde birseylerin kipirdamasini o kadar cok isterdim ki ; sonbahar da düsecek yapragi kalmamis bir agac gibiyim.. Ne bir dert var ne bir melankoli.. Sapsari düsler icerisinde kamufle olmus hiclik gibiyim.. Üstüme yakisan sarkilar bile sessiz artik; ve o hep giydigim uzun manto yer cekiminden bikmis adeta...
Ay yüzlü kadin; bu sarki bana icimde kipirti olan zamanlari hatirlatiyor. Sanirim kipirtili oldugum zamanlar tanistigim bi sarkiyla arasinda olan benzerlikten kaynaklaniyor bu.. O bir sarkinin adi gülü susuz seni asksiz birakmam.. Takvim lise zamanlarini gösteriyordu ilk duydugumda ve aylardan ramazan, iftar sofralarini dostluklarin en güzelleriyle süslüyordu... Girdigimiz kafe cami karisimi yerde Tanrisal melodilerle fon da bu sarki caliyordu; icim ürpermisti.. Öyle ürpermisti ki; sonrasinda ki bütün hafta boyunca sarkiyi hatirlayip mirildanmaya calismistim ve sonunda baska bir yerde daha denk gelip ögrenmistim sarkinin adini. O zamanlar kipirdayan bir ben mi vardi yoksa ben o zamanlara bakinca kipirdayan sayfalar mi görüyorum; bu da cevabini bilmedigim az sorudan sadece biri.
O zamanlari aradigimdan midir nedir; bi kivilcim istiyorum ama ben dengesi olan biri degilim bir kivilcimda alev alabilirim.
Tipki beni kalbimden pi sayisi kadar uzaga dolayli olarak firlatan; o frenime düsen kus tüyü gibi.
O yüzden duygularimiza helyum balonlar baglayip kendimizi kara deligin deniz manzarali kösesine yollamak istemiyorsak simdilik burada ufak bir nokta koyalim. Ya da 3 nokta olsun; en sevdigim . . .

Resim kaynak:https://lowlandet.deviantart.com/art/A-balloon-filled-with-fun-194714168

Seninim son kez

Bazen öyle sarkilara denk gelirsiniz ve neden oldugunu anlamasaniz bile sizin icinizde garip bir sekilde yer edinmeye baslar. Iste Arturito'nun bana tavsiye ettigi sarki da böyle bir sarki .. Ergenlik caglarimi saymazsam Teoman'i severim ve tabi Teoman kadar alternatif asklara boyanmis ciplak kadinlari da..
Ciplak kadinlara takilip kalmadan önce ben sarkiyi sözlerine soymak istiyorum. Tabi önce hangi sarkidan bahsediyoruz lan sorusunu cevaplamamiz lazim.
Teoman ve Irem Candar'in o müthis parcasi "Seninim Son Kez".
Aslinda sarki degil bir hikaye; arada gecen ic ses dialoglarin özetinde olusan bir hikaye.
Öyle garip isliyor ki icime; belki sevdigimden asi asklari.. Asi asklari en kanli savas alanlarina benzetiyorum ben ya da kanatircasina sevismelere..

sen bana düşman içimde

 kanar akarsın derimde

Hayatta özlem duymadigim hicbir sey yok ama özlemine esir oldugum birsey de... Sevismek dogurganliga yol oldugu icin bu kadar arzulaniyorsa bile ben öldürmeyi de seviyorum; alev alev yanan bir seye su dökmektense körükle gidip kendi gözlerim de yansimasini hayal etmeye cesaretim varsa kim suclayabilir beni. 

bu uzlaşmaz iki kalp 

bizim yaralarını yarıştıran

Benim olmani istemem sadece Tanri'yi kiskandigimdan; ben olsaydim seni yaratan, yillarimi ayirmazdim meme uclarindan. Herkes öldürür yaratanini; siz hainlersiniz inananlar. 

karanlıkta evine 

"soyundum geldim"/"seninim" son kez

Özgürlügünü sana verirken kendimi özgür biraktigimi söylememistim sana; en karmasik bulmacalar aslinda cevap ararken yaratilanlardir. Kesfetmek ve tüketmek cizgisini asmayan bir ruh giderken asili kalandir. 

göze alıp sensizliği şimdi

seni terkediyorum

Ref:https://kayjensen.deviantart.com/art/Melancholia-282327984

Three wishes

Yazinin sarkisi the pierces'dan Three Wishes. Bir gece Taksim'de kuzenlerle konserlerine gitmistik. Cennetten düsen iki kiz kardesin kurdugu bir grup kendileri. Kendilerini de bizim turuncu vasitasiyla taniyip o günlerde tesadüfen Istanbu'la gelmelerini firsat bilip kuzenlerde beyin yikama hamlesini gerceklestirdim ve sonra ver elini konser. Alkolden mi konserden mi bilemedim ama cok eglenmistik. Hatta solistlerle abuk subuk fotograflarimiza ertesi gün müthis gülmüstük.
Aslinda ben bunu yazmak icin gelmemistim bu sayfaya.. Sarki bende cifte cagrisim yapti o yüzden yazi allak bullak oldu. Aklima sarimsakli sahili geldi.. Genclik yillarinin yaz sezonunu gecirdigim sahil.
Kisa bi hikaye anlatacagim aslinda :
Ben güzellik gördüm mü kayitsiz kalamam. Utangac biri oldugumdan da öyle cok aktif hareketlerde bulunmam; yani kayitsiz kalamam derken pasif bir sekilde.. (Kendime güldüm aci-tatli bi sekilde) Neyse yine günlerden bir gün bizim elemanlarla tipik sahil yürüyüsümüzü yapiyoruz. Kirmizi bikinisi ve kivircik saclariyla uzanan biri gözüme carpiyor. Bende bi erime mevcut tabi. Diyorum ya bünyem güzellik gördümü enteresan tepkimelere giriyor. Öyle cinsel tepkimeler degil bunlar; bir sanatcinin bir öteki sanatcinin müthis eserine bakarken girebilecegi tepkimeler.
Ben bir 30 tur attiktan sonra oralarda, 50 dereceye ulasmis kumun yaktigi tabanlarimdan da gaz alarak atiyorum kendimi kizin yanina. O güzel dis görünüsün altindan bir de tatli bir insan cikmaz mi. Arkadas oluyoruz; yazlik dönemleri kisa oldugundan fazla görüsemiyoruz tabi. Farkli ülkelerde yasamakta cabasi. Gel zaman git zaman uzun uzun msn sohbetlerimiz olsa da son zamanlarda hic iletisime gecemedigim birisi. Böyle aniden aklima gelince özlüyorum hayatima giripte yeterince kalamamis insanlari.
Dedim ya bende cagrisim cok. Ben kendisine karasi diye hitap ettigim icin bu yazinin bonus sarkisi da Hakan Peker'den karam olsun.