Sokak lambaları

Açmaz bir sokağın,

En gebe gecelerinde

Karanfil soluyan

Ateş böcekleri gibiyim.

Aydınlatırken

En mahrem yerlerini,

Yatağın altına kaçıyor

Bütün günahlarım;

Karanlıktan korkan

Bir masal katili kıvamında.

Kim demiş ışık sesten hızlı diye,

Hele o kokun varken,

Benim için,

Hepsi körüklü tren,

Eminönü Samatya

Arası giden.

Hem yıllar,

Neden öğrenmedi

Emeklemeyi,

Bakir küçüklüğümden...

E tabi,

Ne gerek vardı,

Başka birinin sevdiğini,

Ranza tadında azat etmenin

Heyecanıyla koşmayı öğrenmek varken...

Sana koşmak,

Bana düşmekti aslında.

En kaldırım yaralar,

En büyük karalardı kalbimde.

Sen sokak lambalarıydın,

Bense karanlık..

Kusura bakma be,

İyi aldandık... 

Image Source:https://www.deviantart.com/diesel-420/art/Lamplight-Symphony-144070611

Al

Al cenneti,

Avuçların iki

Sırılsıklam asılı

Kalmış arasında

Kızıl denizi...

Al kalbi,

Sürahilerin bir

Susuz yazılı

Sen arasında

Bozuk yemini...

Al sessizliği,

Uçların beş

Sonsuz sığılı

Boz koynunda

Yolsuz seferi... 

Balmerhoa Remembrance de şiirin şarkısı olsun gelsin.

İyi kötü ve sen

Çok taşınasım var buralardan; bloggerdan wordpress e geçmeyi düşünüyorum. Yakın bir zamanda vakit bulabilirsem sizi yeni sayfaya davet edeceğim.
Gri bir hafta yaşıyorum ve sizle paylaşmadan üstesinden gelebileceğime pek emin değilim. Haftayı ne kadar yarılamış olsakta hala kendime gelemedim. Benim manik ataklarımın sonrasında ki depresyonlar hiç bu kadar uzun sürmezdi. Sanırım son zamanlarda ki yükselişlerim rekor seviyede ve haliyle çakılmalarımda o kadar sert oluyor.  Otuz bir yaşın tadını son gaz çıkartırken hayatıma hergün yeni mottolar ekliyorum. Bunlardan biri kötü olmak mesela. Kötüyüm ben kötü ishal yaptırır kustururum babında kötü değil. Pür kötü olmak; o kadar gerdi ki insanların beni iyi olarak tanımlaması. Ateşle oynamak varken balonla oynamak ne ak.

Seni kurtarmak istememin tek sebebi öldürmekse

kim tanımlayabilir ki iyiyle kötüyü;

hayat sadece zamanlamadan ibaretse  

kim bağlayabilir urganın düğümünü;

en kanlı sahneler geçmişse;

Şah damarın uzanır ellerimin geleceğinde... 

Triology

Bu kesinlikle çok deneysel bir paylaşım; çok beğendiğim üç şarkının sözlerini iç içe geçirip anlamlı bir şiir ortaya çıkarmaya çalıştım ne kadar başarılı oldum bilemiyorum. Umarım hoşunuza gider.
Daha fazla emek verip daha güzel şeyler ortaya çıkarılabilirdi.

Poetry from three different songs lyrics :

I want to hide the truth

But my hands been broken, one too many times

But with the beast inside

There’s nowhere we can hide

So I'll use my voice, I'll be so fucking rude

Don’t get too close

Look into my eyes

Cast off those wide-eyed hopes and dreams

When you feel my heat

Mind matters matters not

Just stay ahead of me

The path we made is clear

Don’t get too close

It’s dark inside

No need to see you there 

Words they always win, but I know I'll lose

And I'd sing a song, that'd be just ours

But I sang 'em all to another heart

And we'll lose 

Look into my eyes

And I wanna cry I wanna learn to love

But all my tears have been used up

Don’t get too close

It’s where my demons hide

This is not safe for me to see

The list of songs:
Dark Tranquility - Mind matters
Imagine Dragons - Demons
Tom Odell - Another Love

Fifthy shades of music

Kaydı mı bir kere insanin kemanının yayları; öyle kolay kolay oturmuyor hiç bir şey yerine..
Ne demiş bir gün ezgi o beyaz defterine :

'Eksik bir şey mi var; anlayamam...
Kalksam duraktan dolmuş gibi, arka koltukta unutulmuş gibi.. Terliklerimle gelsem sana sonunda aşkı bulmuş gibi...'

Herhalde pek bi eksik kalmamıştır artık.. Çok severim Ezginin Günlüğü'nü; ama onlar öyle her gün dinleyebileceğiniz tarzda bir grup değil. Çakralarınızın açık olduğu, duygularınızın mantığınızı yatağın demirlerine kelepçeleyip kırbaçladığı zamanlara yakışan bir grup; sizin anlayacağınız eski zamanların fifthy shades of music ' i.
Özlemişim; hem de öyle böyle değil be. Kendimi zamanın sokaklarında rüzgara karşı koşar gibi hissediyorum ve öyle bir koşuyorum ki sanki uçarcasına; beni tutacak ne bir kaldırım ne bir gökyüzü var sanki. Bütün tutulmalara inat, güneşe gölge düşürebilecek yine bir tek benim.. Koşuyorum terliklerimle...

Öpüldünüz.

Ağır göte gelmek

Mansik yazısında size Aralık'ta solo bir Riga gezisi yapacağımdan bahsetmiştim. Şu an yaptığıma henüz pişman değilim aslında bana göre pişman olmayacağım ama mantıksal düşünürsek çok pişman olacağım bir gezi oldu; sizin anlayacağınız ağır göte geldim.
Oraya birazdan geleceğim; önce biraz Riga hakkında yüzeysel bilgi vereyim. Old town gerçekten muazzam; dar sokaklarında şık barlarıyla ve o eski mimari yapılarıyla sizi sizden alıyor. Benim gibi Aralık ayında giderseniz arnavut kaldırımlarında kayıp düşüp beyninizi akıtmanız kuvvetle muhtemel; neyse ki ben bir iki bale dansı hareketiyle götü kurtardım.  3 günde sadece şehrin merkez bölgesini gezdim ki bu benim tembelliğimden ve havanın soğukluğundan kaynaklandı. Yoksa bütün şehiri gezmek için bir buçuk gün yeterli olur. Benim size tavsiye edeceğim mekanlara gelirsek liste şöyle :
Easy Beer: Size verilen elektronik kartla gidip bira musluklarından self service yapabileceğiniz gayet hoş bir pub. 30 farklı bira çeşitiyle istediğinizi deneyebilirsiniz. Ben 15 ini deneyebildim ve uzun süre normal bira içebileceğimi düşünmüyorum.

Rock Cafe : Hem oturup içmek için güzel bir mekan hem de partilemek için. Gece 1 den sonra üst katında parti tadında canlı müzik veren gidilmesi gereken yerlerden biri. Coyote Fly adlı klübe nazaran 10 kat daha iyi.

Folkklubs ALA: Orada pek fazla vakit geçirmek fırsatı bulamadıysam da zevkine güvendiğim biri tarafından tavsiye edildi ve içerisinin atmosferi gayet hoş. Yemek için rezervasyon yapmanız gerekebilir.

B-Bars: Gayet ciks bir bar; genelde 30 yaş üstünün takıldığı ve herkesin şık olduğu bir restorant bar. Gece 12 den sonra dj ve kokteyllerle beraber değişik bir karaktere bürünüyor. Kesinlikle gidilesi.

HHC - Hardcore Hangove Club : Eğer lokal ufak bir mekan görmek istiyorsanız kesinlikle gidin derim; yerlilerin gittiği gayet salaş ve ucuz mekan. 

Mekanları anlattık şimdi insanlara geçeceğim ve tabi niye göte geldiğim konusuna. Sanırım 10-12 kişiyle falan tanışma fırsatım oldu. Kimisiyle daha kısa kimisiyle daha uzun vakit geçirdim ama çoğu gerçekten zevk veren enteresan kişilerdi. Misal tanıştığım kızlardan biri eski dansçıydı ama ilginç yanı dansçı olması değil de müthiş komik olmasıydı. Kara mizahı bu kadar iyi kullanan bir insanı tanıdığımı hatırlamıyorum. Onun dışında tanıdığım çiftin amerikan olan erkeği Mike'ta müthiş pozitif ve komik bir insandı; kendisi 40 yaşını geçmiş olsa da enerjisi beni benden aldı desem yalan olmaz. 

Ve son olarak gelelim su gibi türkçe konuşabilen Letonyalı'ya.  Aslında çok fazla söyleyebileceğim bir şey yok ya da söylemek istemiyorum ama uzun süre sonra ilk defa çok heyecanlandım ve bu güzel bir şey... 

Ve tabi ki yazının şarkısı

Nasılsın!?

Hayatta keşfetmenin sonu yok ve bu önerme aslında her şey sonsuzdur önermesini ortaya çıkarıyor; bunun doğruluğu sorgulanamaz çünkü her şeyi keşfetmiş bir varlık yok; ki zaten her şey sonsuz olduğu için böyle bir varlığın olma ihtimali de yok.

Hassiktir ya; ben felsefe yapmaya gelmemiştim aslında. Kendimi mimarlık yerine felsefeden hoşlanan schmosby gibi hissettim.
Olay keşfetmek; dolaylı yollardan keşfettiğim o mütüş ikiye on kala şarkısı olay.

Bazı şeyler telefonda eksik kalır

Ahizenin başında kuramadığım göz temaslarına inat kelimelerim ne kadar ruhsuzlar. Kim bilir kaç ilişki zedelendi bu şeytan icadından.

Ben o kadar çoktum ki anlaman imkansızdı tek duyuyla.

Nasılsın diye sorduğunda neler anlatasım var
Ama bunlar bilmek isteyeceğin şeyler değil

Oha! En son kim bana nasılsın diye sordu; yani gerçekten nasıl olduğumu öğrenmek amacıyla o doğru tonlamayla içimi hedef alarak sordu. Ya da hiç soruldu mu; kalbim düğümlendi şuan. Kafamda 'Nasılsın' sorusunu müthiş tonlama ve hafif eğilen bir kadın var ve sahne tabi ki siyah beyaz.

Belki tek bir kelime,

Yeterdi  bütün ruhumu sapsarı sana dökmeme.. 

Nasılsın!? 

İyi değilim; aslında hiç iyi olmadım ben. 

Otobüsler kaçar yoksa duraklar yalnız kalır...