Bir fotoğrafa tutku hissetmek... Kişiye değil tabi ki , kompozisyona hissetmek bu...
Yarı açık dudaklar , fısıldanması gereken kelimeleri ; dağılmış saçlar ise yalnızlığa bürünmüş bir ruhu sembolize ediyor... Ve birde gözler var tabi; beyazın yanına keskin yeşili anımsatan kahverengi bir ormanın gözleri... Gözler , bırakılmış en derin izleri sembolize ediyor insanın içinde ki...
Ve iz bırakıyor bu kompozisyon insanın içinde ...
(Fotoğraf internetin anonim bir bölümünden alıntıdır. )
2 Sek Raki:
ben de aynı hisleri uyandırmadı ama insanın bir fotoğrafa karşı gıdıklanması hoş birşey tabi.
Doğru zaman, doğru ruh halindeydim sanırım bu fotoğrafa ilk rastladığımda; ondandır tahminimce bütün gıdıklanışım ..
Yorum Gönder