Yaşadıklarımdan Öğrendiğim Bir Şey Var

   

  Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:

   Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi

   Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten

   Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği

   İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne

   Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa

   Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır

   Kopmaz kökler salmaktır oraya

   Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını

   Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin

   Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara

   Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin

   İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine

   Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına

   İnsan balıklama dalmalı içine hayatın

   Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına

   Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar

   Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın

   Değişmemelisin hiç bir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu

   Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın

   Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle

   Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı

   Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına

   Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı

   Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:

   Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara,göğe,bütün evrene karışırcasına    

   Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır

   Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana

                                Ataol BEHRAMOĞLU