Ne olursa olsun seni unutacağım...
Unut beni de her yalan gibi unut ..
-Bir melankolidir hayat ; anıların melodisinde alevlenen bir melankoli..-
Sanki bütün duygularımı istanbulda bıraktım. Her anı ,biraz daha acıtıyor insanı...
Elbet üzüleceğim , mutlaka bir iz bırakacak...
Belki de çocuk gibi sana küseceğim , seneler sonra utanarak.
Dokunup birer birer sevdiğin eşyalara,
Hatta belki de ağlayacağım...
Seni sevdiğimi unut...
-- Merak ediyorum , insanlar nasıl sevdiklerini unutmazlar peki ya nasıl sevildiklerini unuturlar mı ?
Kaç kez aşık oldum sorusunun cevabı bile enteresan benim için.. Çünkü 0-1 arası bir değişken.. Üstelik binary sistemde kurulmuş elektronik bir alet değilim..
Nasıl büyüdüğümüzle mi ilgili nasıl bir ruha sahip olduğumuz; bütün hayatım değişirken değişmeyen tek şeyin ruhum olduğunu keşfediyorum. Ve aslında dış etkenlerin ruhumuza hiç bir bok etki etmediğini öğreniyorum..
Bir sofraya oturup alkol eşliğinde önce gülüp sonra efkarlanıp birlikte yaşadığımız anıları yad edebileceğim dostlarımı , kardeşlerimi özledim...
Ulan özlemek bile uzak gelmeye başladı bana ..
Şimdi yanımda bir şişe votka duruyor.. Şeytan diyor ki aç sezenin bütün şarkılarını yak bir mum iç , iç , iç ...
En son ağladığım zaman ortam aynen öyleydi..
Neyse ben gidip yatayım .. Son bir sigara?
SlideShow
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 Sek Raki:
Yorum Gönder