SlideShow
Unutursun
Golden Gate Suicides
Ne kadar dönem dönem intihara hafif meyilli bi insan olsam da bu yazinin benimle hicbir alakasi yok. Son dönemde huy edindigim seylerden biri facebookta paylasilan seylerin dogrulugunu googledan detayli bir sekilde arastirmaktir. Nitekim gecenlerde begendigim iki sayfa ayni bilgiyi cok ufak degisikliklerle paylasinca yine arastirmadan edemedim. Paylasilan bilgi söyledi; 85 yasinda ki adam 2km yol yürüdükten sonra hic tereddüt etmeden Golden Gate köprüsünden atlamisti. Arkasinda biraktigi not ise söyleydi: köprüye yürüdügüm yol boyunca bir kisi bile bana gülümsemis olsaydi intihar etmezdim.
Bir diger sayfa ise adamin yasini 75 olarak yazmisti. Arastirdim ama böyle bir hikaye bulamadim. Tam tamina böyle bir hikaye olmasa da bu masali hikayelestiren bazi bilgiler mevcut. Kevin Hines Golden Gate köprüsünden atlayan ancak hayatta kalan istisnalardan biri. Ve kendisi sunlari söylüyor; eger birileri nasil oldugumu sorsaydi veya ufak bir ilgi gösterseydi intihardan vazgecebilirdim. Bana göre yeterince vurucu olmasina ragmen insanlar diger hikayeyi uydurma ihtiyaci duymuslar.
Ne kadar hos bir durum olmasa da sizinle arastirma yaparken denk geldigim bir kac intihar notunu paylasmak isterim. En üzenini sona saklayacagim.
San Francisco Golden Gate köprüsünün ilk intihari yada bilinen ilk intihari 7 Agustos 1937 yilinda Harold Wobber tarafindan gerceklestiriliyor. Bun intihar ayni zamanda tahmini 1600 intiharin da öncüsü oluyor. Harold Wobber o gün yaninda bulunan Profesör ile yolda güzel bir diyalog icerisindeyken köprüye vardiklarina benim ayrilacagim noktaya geldik diyor ve kendini köprüden atiyor. Profesör ne kadar kendisini kemerinden yakalasada bunun kimseye pek yarari olmuyor.
23 Temmuz 1945 te is August DeMont 5 yasinda ki kizi ile gidiyor köprüye ve kizina köprüden atlamasini söylüyor. Kendisi köprünün en genc kurbani. Babasi da arkasindan atliyor tabi. Olayin resmi olarak cinayet olup olmadigina karar verilmis degil.
21 Kasim 1954
49 Yasindak ki John Thomas Doyle un notu söyle: "Aslinda hic bir nedenim yok, sadece dis agrim var."
1 Ekim 1977
Köprünün ilk cift intihari. Amca yegen birbirlerini öptükten sonra kendilerini sonsuzluga birakiyorlar.
1 Subat 1988
18 yasinda ki Sarah Birnbaum u mucizeler bile kurtaramadi. Ilk atlayisinda kurtulan Sarah ikinci atlayasinda ayni mucizeye tanik olmadi.
Ve benim icin en can alici intihar veya intihar notu su oldu :
27 Eylül 1954
Basarili bir is adami olan Charles Gallagher Sr. kendini Golden Gate köprüsünden birakti . 4 gün sonra tarih 1 Ekim 1954 ü gösterirken intihar eden adamin oglu Charles Gallagher Jr. 24 yasinda babasinin atladigi ayni noktadan kendini atti. Arkasinda kisacik bir not birakti :
"I am sorry… I want to keep Dad company."
Musical Blonde
Öncelikle ben Charlize Theron ablanin koyu saçlı halini daha çok beğeniyorum; koyu saçlar o güzel yüzünü vurguluyor. Neyse Charlize Theron'un tartışılmaz güzelliğine fazla dalmaya gerek yok. Gelelim Atomic Blonde filmine... Fragmanlarıyla zaten uzun süredir beklediğimiz bu filmi sinema da izleme fırsatı bulamadım; zaten öyle olmazsa olmaz bir sinema filmi değil. Atomic blonde soğuk savaş döneminde Berlin'de geçen tipik bir ajan filmi. Bol aksiyonlu ve başlıca Charlize Theron , James Mcavoy , John Goodman ve Bill Skarsgård gibi oyunculardan oluşan zengin kadrolu bir film.
Asi robot Alexa
Bizim hafif mesrep Alexa durumdan yararlanip spotifydan en sevdigi parti listesini wlan baglantisi olan ses sistemine aktarip bass ayarini sona dayamaz mi. E tabi bu olay gecenin 2 sinde olunca komsular bizim memlekette ki gibi sopaya, silaha degil telefona sarilmislar. Bos ama müzik dolu olan eve gelen polis kapiyi kirarak olay mahallini sessizlige bogmus. Alexanin 29 yasinda ki sahibi Hamburgtan taksiyle apar topar eve dönmek zorunda kalmis ve üstüne kapi parasi. Alexanin cani parti mi cekmis yoksa bir nevi kiskanclik krizi mi gecirmis bilemiyoruz. Sahibi Hamburg gibi Red light bir sehirde fink atarken onu geri getirmesini bilmis.
Her eve lazimsin Alexa. Öpüyorum elektrotlarindan.
30 gibi 30
Bir 30 yasi sabahinin ilk isiklarinda kaybolmusum bremenin sisli havasinda. Bindigim tren rutin hayatima giderken ; ruhum hala en absürd fantezilerde; 30 olmama ragmen. Yas sayidan ibaret deselerde basketbol maci tabelasi gibiyim sanki bütün yetenekli orospu cocuklari bu macta oynuyor. Öte yandan kulagimda sezen aksudann remake ben imkansiz asklar icin yaratilmisim caliyor. Cok yas farkimiz yok ; beni de remake yaparlar mi. Orjinalim o kadar tutulmadi remaki napcaz lan. Yas 30 yolun ne basi ne sonu. Hem ben yola yol diye cikmadim. Üstüne ne koyariz altindan ne cikaririz bilmem ama bu hikaye burda bitmez ; umarim. Ben 29 un son günü gibi cilgin 30 un ilk günü gibi olgun kalacagim hep. Sen mi büyüksün ben büyügüm ben.
Drive
Yazının şarkısı linkte tık tık.(En sevdiğim klip tho)
İnsan kendini aramaya kaç yaşında başlıyor ve acaba bu arama hiç son buluyor mu ? Sanki eskiyen bir pantolon gibiyim bi deliğimi yama yaparken diğer bir sökük veriyorum.
'We're out of time on the highway to never'
It(O)
'O' ne lan ! Her filmin adını değişik şekillerde değiştiren siz gidip bu filmin adını dümdüz çevirmişsiniz helal olsun.Baby Driver filmini de Tam Gaz diye ağzınızdan öptüm. Onun arabası var güzel mi güzel; palyaço kostümü de var özel mi özel ama maalesef ruhu yok.
Neyse taşak bi yana filme geçelim.
27 yıl olayını bilmeyen yoktur heralde; varsa da şöyle özet geçeyim. Şimdi Stephen King kitabı Eylül 15 1986 da çıkarmış. Ve ilk film bundan 4 yıl sonra 1990 yılında seyirciye sunulmuş. Şimdi ana karakter palyaço abimiz Pennywise kurguya göre her 27 senede bir geri geliyor. Bunu da fırsat bilen money hunter abilerimiz affetmemiş tam 27 sene sonra filmi remake yapmışlar; çokta güzel yapmışlar.
Filmin konusunu da özet geçeyim: Derry kasabasına her 27 senede bir gelen şeytani bir palyaçonun(Pennywise) ın kasabanın çocuklarına yaptıklarını anlatıyor.
Imdb de ki ipneler fılme 7.9 vermişler; gidip bütün ossurupohtan filmlere 8 üstü verirler buna bu kadar az vermişler anlamak mümkün değil. Ben ortalamanın biraz üstünde bir film manyağı olarak kesenin ağzını açıp bu filme 8.7 veriyorum. Film korku filmi tadında başlasa da bütünüyle bir korku filmi değil. Bir çok güzel noktaya değinmiş olan bu filmde ki görsel efektlerin sadeliği ve görüntü yönetmeninin profesyonelliği verdiğim puanın en önemli nedenleri. Kitabını okumamış olsamda özetini bildiğimden bu filmden çok farklı bir film çıkarılabileceğini tabi ki biliyoruz. Örneğin Tarantino nun elinden kan dolu bir It filmi izleyebilirdik. Ama sağolsunlar filmi korku ve psikopatlık olsun diye yapılan filmler arasına sokmamışlar; sevindik.Filmin yaş sınırı +16.
Ben burdan King abimize ve Andy Muschietti'ye selamlar gönderiyorum..
Zaten King abimiz filmi ilk izleyenlerden biri. Kendisine özel bir gala yapılmış ve filmi gerçekten beğenmiş. E zaten yazarın beğenisini alan film izleyicininkini almassa ayıp olur.
Dipnot olaraktan da şu yeni nesile hayranım; veletler nasıl rol kesiyorlar anlamak mümkün değil. Önümüzde ki 20 yıl sinema sektörü için altın çağ olacak gibi. Stranger Things'te klasını konuşturan Finn Wolfhard burda da ayar çekiyor.
Yolları açık olsun bu genç neslin. Koşun gidin sinemaya; kaçırılası bir film değil.
En tatlısı da Georgie.
Yak bi sigara Osman
Oydu buydu derken hayat akip geciyor. Bir yol baska bir yolla kesisirken insan kendini hic tanimadigi sokaklarda buluyor. Gecende yine bir shazam ve bir dizi soundtracki sagolsun "Cage the Elephant" grubuyla tanistim. Ben cahilim icinde güzelliklere ac olan bir vampir barindiran cahil. Bu kana susamisligim hicbir zaman dinmeyecek. Sanat her zaman cok güzel ve sonunda Kaybedenler Kulübü filminde de dedigi gibi "Sanatta hersey gibi sadece seks icin midir ? " Onu bunu bilmem; hic tatmadigin yeni bir seyi tatmak paha bicilemez. Bir de bu sey senin icin güzellik tanimina uyuyorsa tadin yenmez. Yine nerden geldik lan buralara... Cage the Elephant diyorduk. Suan hangi sarkisin paylassam diye düsünüyorum.
Iki gündür evdeyim; grip sagolsun devirdim götü yatiyorum. Hayatimda ilk defa saglik raporu aldim, anlayacaginiz isten kaytardim. Bu gece yine bitim kanlandi; kendimi cok hafif iyi hissediyorum o yüzden atasim var kendimi yine barlara. Uzun süreli iliskim olmasina ragmen bu icimde ki sokak askini bi türlü bastiramiyorum. Sürekli yeni heyecanlar arayisindayim. Ve bu arayisla yaslanmak eylemi birbirlerine o kadar zitlar ki. Üstüne bir de toplumsal algilar gelince gelde kafayi yeme. Size anlatiyorum; cünkü kime anlaticam. Beni neredeyse 7 senedir taniyorsunuz burada yazdiklarimdan. Biliyorum öyle cok yazmisligim yok ama dürüst yazmisligim var dengesiz oldugumu bir kenara koyarsak.
Ben aradigimi hic bulamayacagim; insanin kendi kaybolur mu, bir okyanusun matruska bebegi hali gibiyim. Icimde ki milyonlarca; hepsi birbirinden derin. Birinden bogulmaktan kurtulurken bir digerine daliyorsun. Si*erler !
Gelsin sarki : Oynat Ugurcum (Dipnot: Forza Iceland)
Icimizde ki ses
O retro müzik setinin siyah beyaz olan II dügmesine basinca hersey duracak gibi geliyor insana. Hava da ucan o balerin gökyüzünde sonsuza kadar süzülecek; harp alaninda en cesur savascilarin saha kalkmis kiliclari sonsuz bosluga sürüklenecek ve kan yolunu kaybedecek. Herseyi susturuyor da insan icinde ki sesi susturamiyor. Ustura misali kesiyor sah damarlarini he durduramiyor icinden akan melodiyi. Neyi sevip neyi sevmedigimiz hic önem arz etmiyor; bütün dis etkenlerden kurtulup tek ic etkene kulak vermek gerekiyor bazen.
Icimde bir ses ,
her gece yatmadan bastirdigim,
her kadinin orgazmi cigliklarinda karistirdigim;
icimde bir ses,
kücük bir bebek olan Tanrinin anlamsiz heceleri ,
Azrailin oragiyla yirttigi geceleri;
icimde bir ses, git;
özgür olmak ölüme kosmaktir.
Ve ben son iki gündür karsi koyamiyorum icimde ki sese. Herseyi birakip risk budur diyip cebimde cok cüzi bi miktarla dünya turuna cikayim diyorum.
Götüm yemiyor ve sonra ben yine ben olmaktan cikiyorum; bir ruh haliyle yüzeysel zevklerle günleri geciriyorum ve sonra yeniden. Sonsuz mutsuz bir döngü.
Gidemiyorum ah bi siktir git desen !
Tramdan mizikacilar sehri
Ah bu tramlar ve kulaktan cikmayan kulakliklar. Fonda yine Mazhar abi ve ben yine tam ortasindayim yagmurun. E sizin de anlayacaginiz gibi bu oyun hep ayni. Bugün ruhsal olarak daha iyiyim biraz daha pozitif. Bunun sebebini keske bilebilsem; o zaman da hayat cok tekdüze olurdu herhalde. Ironiklik icime o kadar islemis ki; genel de mutlu olmayan ben cok kücük uc noktalardan mutluluk orgazmi geciriyorum. Hani bir at degilde gergedan üstünde dört nala kossam mutlu olacagim; öyle bi mallik hakim beynime. Mallik dedim de keske gercekten bi mal olabilseydim. Özledigim seylerden biri hic bilmedigim birseyi özleyebilmek. Kadinlari özlüyorum sonra geciyor; konusuyorlar ya o uzaktan görüp anlamlar yüklediginiz kadinlar. Buz daginin tek tarafi varmis derken o kirilma sesi geliyor fondan. Sonra ben yine susuyorum; dilim varmiyor hem de öyle bir varmiyor ki mecaz anlamini yitiriyor.
Bosluklar
Son dönemlerde kendim icin alkol almaktan baska bisey yapmadigimi varsayarsak biseyler yazmak güzel bi baslangic olacak. Baska bi sehirin Traminda isten cikmis eve dogru yol aliyorum; insan sevmedigi seylere ne kadar cabuk adapte oluyor; ne cabuk cöküyor karanlik mutsuzluktan hallice insanin icine. Hic düsündügünüz olur mu; durdugunuz yerin veya oldugunuz noktanin yanlis oldugunu. Peki ya bu bütün hayatiniza yayilirsa ? Varolussal sorunlar yetmezmis gibi sistemin icinde ki sorunlar üstüne eklenince hicbirseye cevap bulamiyorum. Gerci cevaplar bi isime yarayacak mi emin degilim. Hayatta öyle dönüsler var ki tam risk alinasi; hani ya dönersin ya tepetakla... Hayatta hersey griyken bazi seylerin siyah beyaz olmasi ve daha cok siyah olmasi güzel. Belki psikolojik rahatsizligim vardir belki de normalimdir; tanilarin ne önemi var ki bosluklari dolduramadiktan sonra. Cep telefonun otomatik düzeltmesi bile bosluktan sonra viski öneriyorsa yoktur fazla söylenecek sey. Bi duble Laphroaig alirim; buzsuz olsun.
Yeni bir yalnizlik kafasi
Oysa hala öyle zayifmisim ki. Hic aklima gelmezdi tekrardan bu kadar kirilgan olabilecegim. Yeni bir sehirde yeni bir evde yeni bir yatakta ilk rüya da baskasini görmek ...
Baskasi diyorum hem de bambaska. Baskalasmaya, baska olmaya takmis biri olarak o zamanlar anlamistim bu baskasinin hayatim da iz olacagini. Hayatim 30 yazan serite kosan sprinterin
son adiminda; yine de unutamiyorum. Unutamamakta yalan bir tabir aslinda; hic aklima gelmiyor desem yeridir. Bu ölümü düsünmeyip yasamaya benziyor; bizimkisi de ayni hikaye; her son ona cikiyor.
Cellat beni bekliyor ben cellati ama bu denklem ikimize uymuyor; iste bu sikiyor aklimda ki bütün Tanri denklemlerini. O kadar cok sey istememis olsamda hala uzakta tek istedigim sey.
X desen degil y desen yine degil; cözümlü bir denklem degil bu. Ortada bir paradoks; elde edemedigim icin mi bu kadar önemli benim icin yoksa daha derin aciklamalari mi var insan beyninin
ceperlerinin eridigi günesin kiyilarinda.
Bugün bambaska bir sehirde bambaska bir evde ikinci günüm; oysa o kadar yalnizmisim ki. Sanki hayatimda ki hersey yalniz kalmamak icin uydurdugum boyama kitabi gibi. Kirmizi yesil ve mavi
Ve sonunda siyah.. En dürüst renk siyah. Iste bu yüzden hazirim karanliginda bogulmaya. Özlemisim seni her zaman ki gibi hic bilmeyip hic bilmeyecek olsanda yaziyorum buraya.
Herseye ragmen 12 sene sonra hala ayni kalp cirpintisini yasamak güzel sey. Bir cok sey degisirken su hayatta cok ufacik seylerin degismemesi de güzel seylerden biri. En yalniz anlarimda hep onu düsünmem bi sekilde bagli oldugumuza dair bir isaret; ya da ben öyle düsünmek istiyorum. Benim gercekligim benim düsüncelerimden ibaret olduguna göre siktir edebilirim gerisini.
M.S. de ki ilk sacma sapan sarki suydu ve bu yaziya ithaf olarak gelsin.
Birden geldin aklima
Ben Sena Sener ile ilk defa bir youtube gezintisinde tanistim; tanismak olayi platonik ama problem degil; yas 30'a arkadan dayamis platonikten ereksiyon olacak hali yok. Sizi bilmiyorum ama ben kendi üslubumu özlemisim. Malum buralarda bu jargonlarla konusmak pek mümkün olmuyor; yabanci dilde de bizim dil blowjob amatörü gibi kendinden geciyor. Samimiyetimi kaybetmeden hikayeleseyim biraz. Bir varmis bir yokmus derken bi bakmis bizim oglan, ne görsün ; okul bitmis issizlik kol vermis kendisine. Giymis celik yelegini almis eline kilicini atlamis lokal trenlere. Bakmis olmuyor; tabi modaya uymak lazim. Acmis semsiyeyi üstüne oturmus; semsiye olmus takim elbise. Tabi bir allahin kulu da demiyor ki: takim elbiseye is vermiyorlar dayiii. Neyse uzun aletin kissadan hissesi Dan Dan Dan diye No yada Nein cevaplarina gögüs gerdik. Dört aylik is arama sürecinde herhangi bir basari elde etmeyi birak herhangi bir motivasyon kivilcimi da bulamadim.
Simdilerde part time garsonluga devam ederken bir tanidiga web sayfasi yapiyor bir diger tanidiga da fotograf cekimi yapiyorum. "Bi sik olmaz bizden" efsane film repligini de kendime armagan ediyorum. Türkce karakteri olmayan yeni laptopumun da Dell firmasinin da sülalesine sövüyorum.
Beni bilirsiniz belki gelirim belki gelmem. Hala 7 yil önce burada yazmaya basladigim günkü kadar kararsiz ve kaybolmusum. Ben beni bulamiyorum; siz bulursaniz bakarsiniz sevisiriz.
Tarih 21.04.2017. Bütün herseye inat ne sisteme ait olacagim ne sisteme karsi cikan siyaha boyanmis sürüye. O film repligini bosuna söylemedim ben.
Arka planda "Gönlüm hep seni ariyor neredesin sen " diyor. Onun da videosu size gelsin. Hadi eyvallah.