Peçete üstü yazılar 2 / Remarkable

It is hard to decide between two things. Funny fact: it is easier to decide between lots of things. When there are lots of things, then we become more superficial; so whatever principle we have, it would not change the fact that quantity ruins the quality. Even if they had equal quality, nobody will remark that.
So you are one of seven billion and it doesn't matter that you are remarkable!

Peçete Üstü Yazılar 1

Neden bilmiyorum ama peçetenin üzerine yazmak kadar güzel bir his var mı; bilmiyorum. Öyle spontane, yazın ortasında düşen bir kar tanesi gibi bembeyaz, yumuşacık. Bütün küfürlerime göğüs geren bir sevgi hava yastığı.

Sokak lambaları

Açmaz bir sokağın,

En gebe gecelerinde

Karanfil soluyan

Ateş böcekleri gibiyim.

Aydınlatırken

En mahrem yerlerini,

Yatağın altına kaçıyor

Bütün günahlarım;

Karanlıktan korkan

Bir masal katili kıvamında.

Kim demiş ışık sesten hızlı diye,

Hele o kokun varken,

Benim için,

Hepsi körüklü tren,

Eminönü Samatya

Arası giden.

Hem yıllar,

Neden öğrenmedi

Emeklemeyi,

Bakir küçüklüğümden...

E tabi,

Ne gerek vardı,

Başka birinin sevdiğini,

Ranza tadında azat etmenin

Heyecanıyla koşmayı öğrenmek varken...

Sana koşmak,

Bana düşmekti aslında.

En kaldırım yaralar,

En büyük karalardı kalbimde.

Sen sokak lambalarıydın,

Bense karanlık..

Kusura bakma be,

İyi aldandık... 

Image Source:https://www.deviantart.com/diesel-420/art/Lamplight-Symphony-144070611

Al

Al cenneti,

Avuçların iki

Sırılsıklam asılı

Kalmış arasında

Kızıl denizi...

Al kalbi,

Sürahilerin bir

Susuz yazılı

Sen arasında

Bozuk yemini...

Al sessizliği,

Uçların beş

Sonsuz sığılı

Boz koynunda

Yolsuz seferi... 

Balmerhoa Remembrance de şiirin şarkısı olsun gelsin.

İyi kötü ve sen

Çok taşınasım var buralardan; bloggerdan wordpress e geçmeyi düşünüyorum. Yakın bir zamanda vakit bulabilirsem sizi yeni sayfaya davet edeceğim.
Gri bir hafta yaşıyorum ve sizle paylaşmadan üstesinden gelebileceğime pek emin değilim. Haftayı ne kadar yarılamış olsakta hala kendime gelemedim. Benim manik ataklarımın sonrasında ki depresyonlar hiç bu kadar uzun sürmezdi. Sanırım son zamanlarda ki yükselişlerim rekor seviyede ve haliyle çakılmalarımda o kadar sert oluyor.  Otuz bir yaşın tadını son gaz çıkartırken hayatıma hergün yeni mottolar ekliyorum. Bunlardan biri kötü olmak mesela. Kötüyüm ben kötü ishal yaptırır kustururum babında kötü değil. Pür kötü olmak; o kadar gerdi ki insanların beni iyi olarak tanımlaması. Ateşle oynamak varken balonla oynamak ne ak.

Seni kurtarmak istememin tek sebebi öldürmekse

kim tanımlayabilir ki iyiyle kötüyü;

hayat sadece zamanlamadan ibaretse  

kim bağlayabilir urganın düğümünü;

en kanlı sahneler geçmişse;

Şah damarın uzanır ellerimin geleceğinde... 

Triology

Bu kesinlikle çok deneysel bir paylaşım; çok beğendiğim üç şarkının sözlerini iç içe geçirip anlamlı bir şiir ortaya çıkarmaya çalıştım ne kadar başarılı oldum bilemiyorum. Umarım hoşunuza gider.
Daha fazla emek verip daha güzel şeyler ortaya çıkarılabilirdi.

Poetry from three different songs lyrics :

I want to hide the truth

But my hands been broken, one too many times

But with the beast inside

There’s nowhere we can hide

So I'll use my voice, I'll be so fucking rude

Don’t get too close

Look into my eyes

Cast off those wide-eyed hopes and dreams

When you feel my heat

Mind matters matters not

Just stay ahead of me

The path we made is clear

Don’t get too close

It’s dark inside

No need to see you there 

Words they always win, but I know I'll lose

And I'd sing a song, that'd be just ours

But I sang 'em all to another heart

And we'll lose 

Look into my eyes

And I wanna cry I wanna learn to love

But all my tears have been used up

Don’t get too close

It’s where my demons hide

This is not safe for me to see

The list of songs:
Dark Tranquility - Mind matters
Imagine Dragons - Demons
Tom Odell - Another Love

Fifthy shades of music

Kaydı mı bir kere insanin kemanının yayları; öyle kolay kolay oturmuyor hiç bir şey yerine..
Ne demiş bir gün ezgi o beyaz defterine :

'Eksik bir şey mi var; anlayamam...
Kalksam duraktan dolmuş gibi, arka koltukta unutulmuş gibi.. Terliklerimle gelsem sana sonunda aşkı bulmuş gibi...'

Herhalde pek bi eksik kalmamıştır artık.. Çok severim Ezginin Günlüğü'nü; ama onlar öyle her gün dinleyebileceğiniz tarzda bir grup değil. Çakralarınızın açık olduğu, duygularınızın mantığınızı yatağın demirlerine kelepçeleyip kırbaçladığı zamanlara yakışan bir grup; sizin anlayacağınız eski zamanların fifthy shades of music ' i.
Özlemişim; hem de öyle böyle değil be. Kendimi zamanın sokaklarında rüzgara karşı koşar gibi hissediyorum ve öyle bir koşuyorum ki sanki uçarcasına; beni tutacak ne bir kaldırım ne bir gökyüzü var sanki. Bütün tutulmalara inat, güneşe gölge düşürebilecek yine bir tek benim.. Koşuyorum terliklerimle...

Öpüldünüz.